De weg naar Brussel
Als één ding ons heel duidelijk is geworden is dat we als klein exporterend land weinig kunnen doen tegen internationaal opererende banken en Zuid-Europese landen die financieel hun hand grof overspeeld hebben. Wat zal dus het maatschappelijk resultaat in Nederland zijn van de PvdA slogan ‘sterker en socialer de crisis uit’?
Het Europese antwoord op deze slogan trad op 21 januari 2013 aan. Zijn naam is Jeroen Dijsselbloem, de landbouweconoom die zich in de Kamer ondermeer bezighield met grootstedelijk en integratiebeleid werd verrassend voorzitter van de Eurogroep. Alleen Spanje verzette zich tegen deze benoeming, uit rancune tegen het kleine aantal topfuncties dat de Spanjaarden in Europa mogen bekleden. Wat hebben Europa, Nederland en Teylingen echter aan de benoeming van deze ‘Rode ingenieur’ afkomstig uit het kleine land dat nog net de triple-A status mag behouden? Critici uit anti-Europese hoek denken dat het alleen maar ten koste gaat van het Nederlandse standpunt. Dijsselbloem kan immers als voorzitter niet voor elk Eurogroep besluit gaan liggen dat ervoor moet zorgen dat de Zuidelijke landen iets meer tijd en economisch herstel krijgen. Voorstanders, de Pro-Europese politieke partijen, zijn juist van mening dat deze keurige en kersverse minister van Financiën de grote lijnen kan gaan uitzetten door de agenda te bepalen. Jeroen Dijsselbloem wordt de man die over 10 jaar gezien wordt als de kapitein die Europa naar rustiger water loodste.
Volgens mij hebben zowel voor- als tegenstanders gelijk. Nederland kan inderdaad niet meer het braafste en netste jongetje van de klas zijn. De vraag is of dat ook heel erg is. Mijn antwoord op deze vraag daarop is nee. We hebben immers altijd nog onze grote broer Duitsland die veel effectiever het beleidsproces kan beïnvloeden en landen als Finland en Luxemburg die vrijwel op gelijke wijze tegen de Euro vraagstukken aankijken. Mogelijk komt er nu meer lucht voor landen als Italië, Spanje, Frankrijk en Griekenland. Het gevolg zal zijn dat de burger van deze landen weer wat vertrouwen krijgen en dat de export naar deze landen weer op gang gaat komen. Ondertussen kan Nederland zich wel blijven profileren als een stabiele koploper in Europa die de agenda van het Eurogebied bepaalt. Het Nederlands zelfvertrouwen heeft dat mijns inziens nodig. We zijn na Zwitserland en Noorwegen nog altijd het rijkste land van Europa dat wel wat meer export kan gebruiken.
Een vraag waar ik nog wel mee speel is: hoe komt de Eurogroep voorzitter in Brussel? De Fyra die mij in 2 uur naar Brussel zou moeten brengen biedt op dit moment erg veel tijd tot nadenken, maar dan wel vanuit de file op de Antwerpse- en Brusselse ring.